पालमा बसेर महलको सपना

भूकम्पको विध्वंश त पुरानो कुरो नै भयो । धनजनको क्षति त गरायो गरायो सधैभरिको डरको स्थायी बास नि गरायो । यो चाहिं गाह«ो कुरो भो । आयो आयो मै दिन सकिए पछि गर्नु पनि के?

कुरो जोडियो पर्यटकको । यिनलाई नआउनु आइ नै सकेपछि सेवा त दिनुपरो । यही मौकामा प्रचार तित्र्र गर्नुपर्छ भन्ने केही साथीका राय छ जसले गर्दा आगामी सिजनमा देशाँ खैरे आऊन् खर्च गरुन् र केही कमाउन सकियोस् ।

यस सँगै जोडिएको गुदी कुरो त के भने अ‍ैले देशा लन्ठिरहेका खैरेले बस्ने बास र खाने माम पाएका छन् कि छैनन् । प्रचार त गर्नपर्छ तर सेवा दिन सक्नेभइसकेपछि । भुइचालोले गिराएको इमारतबाट जहान र बच्चा उम्काउदै पालमा बसिरहेको कारिन्दा काममा आउन सकेको छैन जसले गर्दा खुल्न सक्ने अवस्थाका रेष्टुरा खुलेका छैनन्, खुले पनि पुग्ने गरि सेवा दिन सकेका छैनन् ।

अब यिनलाई कसरी काममा फर्काउने र काम सुरु गर्ने बारेमा छलफल हुनुपरो । भोलि प्रचार पछि धेरै खेरे पक्कै आउलान् तर मसल्ची गाममा खाँबो ठड्याउन, घर छाउन दौडिरहला । यस अवस्थामा यिनका परिवारलाई सुरक्षित राखी खानाबासको ब्यवस्था मुख्य विषय हो । सो यो मिलाउनका खातिर सबै लागेमा पर्यटनलाई पछिसम्मका लागि नै राम्रै होला भनेर लेखिदिएँ ।